بررسی رفتار غیرخطی اعضای لوله ای شکل تحت تاثیر بار جانبی که به صورت دینامیکی وارد شود، موضوع مقاله حاضر است. با بررسی منحنی های نیرو – تغییر مکان فرضی که توسط روشهای عددی به دست آمده مشخص شد که پارامترهای مختلف از جمله ضخامت، پیش بارگذاری محوری و شرایط انتهایی تاثیر بسزایی بر ظرفیت باقیمانده عضو لوله ای تحت اثر ضربه جانبی دارد. بر این اساس روش مناسبی برای محاسبه ظرفیت باقیمانده عضو لوله ای شکل ارایه شده و نتایج در قالب یک نمودار با روشهای پیشین مقایسه شده است. تفاوت نتایج تحلیل شبه استاتیکی تحقیقات گذشته در این زمینه با نتایج دینامیکی در این تحقیق مقایسه و برای سنجش دقت مدل پیشنهادی، نتایج به دست امده با نتایج موجود در مقالات و آزمایشات عملی در این زمینه مورد مقایسه قرار گرفته است.

در طی عملیات فرزکاری، نیروهای برشی باعث ایجاد ارتعاشات در ابزار برشی، قطعه کار و تجهیزات نگهدارنده می شود و بنابراین سلامت سطح قطعه نهایی و کیفیت محصول را تحت تاثیر قرار می دهد. پیش بینی دقیق نیروهای برشی برای انتخاب بهینه فرز انگشتی و ماشینهای ابزار از اهمیت زیادی برخوردار است. در این تحقیق مدل سازی و شبیه سازی نیروهای برشی در فرایند فرزکاری انگشتی انجام می شود. ابعاد براده در حال ماشینکاری با استفاده از نرم افزار شبیه سازی سه بعدی تخمین زده می شود. اثر عمق برش و نرخ پیشروی تعیین شده و قبل از هرگونه عملیات ماشینکاری، شرایط براده برداری پیش بینی می شود.

در این مقاله یک فضای کامل با رفتار همسانگرد جانبی به همراه یک دیسک صلب دایره ای به عنوان ناهمگنی در محیط در نظر گرفته می شود. صفحه صلب تحت اثر حرکت عمود بر صفحه با فرکانس دلخواه قرار می گیرد و محور همسانگردی محیط موازی با امتداد حرکت فرض می شود. تحلیل محیط همسانگرد جانبی اطراف صفحه تحت تحریک فوق هدف این مقاله می باشد. بدین منظور معادلات حرکت حاکم بر سیستم در حالت متقارن محوری در مختصات استوانه ای بیان می شوند. این معادلات با استفاده از روش توابع پتانسیل مجزا شده و معادله حاکم بر تنها تابع پتانسیل با استفاده از تبدیل هنکل حل می شود. به منظور تعیین ثابت های جواب،‏ شرایط مرزی مربوط به تنش ها و تغییر مکان ها در راستای قائم به صورت معادلات انتگرالی دوگانه نوشته می شوند. معادلات انتگرالی دوگانه به دست آمده،‏ به کمک روش نوبل به معادله انتگرالی فردهلم نوع دوم تبدیل شده که در حالت های خاص به صورت تحلیلی حل می شوند.

روش ­های متفاوتی جهت تعیین الگوی بار جانبی استاتیکی ارائه شده است. علی­رغم سادگی روش ­های موجود، دقت این روش ­ها به ویژه در مورد سازه ­هایی که اثر مودهای ارتعاشی بالاتر در آن ها حائز اهمیت است، مطلوب نیست. در این مقاله یک روش جدید جهت اصلاح الگوی بارگذاری در تحلیل استاتیکی خطی ارائه شده است. در روش پیشنهادی ابتدا پاسخ میانگین سازه از تحلیل دینامیکی تحت چند رکورد زلزله محاسبه می ­گردد. سپس الگوی استاتیکی متناظر با این پاسخ از طریق محاسباتی مبتنی بر دینامیک سازه ­ها بسط می­ یابد. در پایان جهت کاربردی نمودن این ایده، با استفاده از یک جامعه آماری، رابطه و گرافی جهت محاسبه الگوی بارگذاری در سایر ساختمآن ها به دست می­آید. با توجه به استخراج این روش بر اساس پاسخ سازه تحت تحلیل تاریخچه زمانی خطی، نشان داده می­ شود که این روش دقت مناسبی در تخمین پاسخ سازه در برابر نیروی زلزله دارد. علاوه بر این دارای سادگی و کارآئی روش ­های سنتی نیز می ­باشد. روش توسعه یافته در تحقیق حاضر، برای سه قاب 5، 10 و 14 طبقه با دوره تناوب­ های مختلف و تحت تحریک 14 شتاب نگاشت، مورد ارزیابی قرار می ­گیرد و نتایج آن با الگوهای پیشنهادی استاندارد 2800 و دستورالعمل FEMA-356 مقایسه می­ گردد. نتایج نشان می دهد، متوسط خطای روش پیشنهادی در سازه 5، 10 و 14 طبقه تقریباً در حدود 7، 5 و 7 درصد است. در حالی که مقادیر خطای الگوهای پیشنهادی دو آیین­ نامه تقریبا 20، 10 و 25 درصد است. ضمناً مقایسه توزیع جابجایی نسبی در ارتفاع این قاب ­ها برای روش پیشنهادی و تحلیل دینامیکی، نشان از عملکرد مطلوب روش پیشنهادی دارد. نتایج حاصل از این بررسی نشان می ­دهد که روش پیشنهادی در محاسبه پاسخ سازه در مقایسه با روش تحلیل استاتیکی معادل استاندارد 2800 و دستورالعمل FEMA-356 از دقت بالاتری برخوردار است و می ­تواند جهت تعیین یک الگوی بار جانبی مناسب در آئین ­نامه ­های لرزه ­ای پیشنهاد گردد.

هدف اصلی این مطالعه بررسی تاثیر بار قائم بر رفتار جانبی قاب میان پر1 فولادی با مصالح بنایی به هنگام زلزله است. در این راستا یک مطالعه آزمایشگاهی که شامل دو نمونه قاب فولادی میان پر با مصالح بنایی تحت اثر بار جانبی و قائم می باشد، برای بررسی انتخاب شده است. نمونه اول تحت اثر بار جانبی و نمونه دوم تحت اثر بار جانبی و بار قائم قرار گرفته است. مدل اجزای محدود این دو نمونه آزمایشگاهی ساخته شده و بر اساس نتایج آزمایشگاهی صحت سنجی شده اند. سپس مدل صحت سنجی شده برای انجام مطالعه پارامتریک استفاده شده است. نتایج نشان دهنده ی آن است که حدودا بیشتر از 60 درصد بار وارده بر میان قاب به دیوار می رسد و بقیه آن توسط تیر بالایی به ستون ها منتقل می گردد. بر اساس نتایج، مقاومت جانبی نهایی و سختی قاب میان پر با افزایش بار قائم بر میان قاب تا 200 کیلونیوتن (که 128 کیلونیوتن آن معادل 7/6 درصد مقاومت فشاری آجرکاری به دیوار بنایی می رسد) به ترتیب 15 و 50 درصد افزایش پیدا می کنند. اما مقاومت جانبی بعد از افزایش بار قائم از 7/6 درصد به 2/10 درصد مقاومت فشاری آجرکاری کاهش می یابد. سختی نیز بعد از رسیدن بار قائم از 2/10 درصد به 7/13 درصد مقاومت فشاری آجرکاری تغییر چندانی پیدا نمی کند. می توان گفت که بار قائم تا مقدار مشخصی باعث افزایش سختی و مقاومت جانبی میان قاب خواهد شد و بعد از آن مقدار سختی تقریبا ثابت باقی می ماند و مقاومت جانبی نهایی کاهش پیدا می کند.